Schron kolejowy we wsi Jeleń k. Tomaszowa Mazowieckiego powstał w 1941. Pełnił rolę ochronną przed atakiem lotniczym dla mobilnych centrów dowodzenia zlokalizowanych w specjalnych składach pociągów sztabowych III Rzeszy Niemieckiej. Takie schrony kolejowe są jeszcze 3 w Polsce. Bunkier w Jeleniu ma 355 metrów długości. Szeroki na 15 metrów, wysokość zewnętrzna 9 metrów, wewnętrzna 6 metrów. Przez środek schronu biegł tor kolejowy z bocznymi rampami. Firma Chemische Werke „Askania” budująca schrony zatrudniała początkowo ok. 1300 robotników. Następnie ich liczba wzrosła do 3000. Pracownikami byli głównie Niemcy, Austriacy oraz Włosi. Polacy byli wykorzystywani do celów transportowych. Taka organizacja budowy miała utrzymać w tajemnicy jej sekrety i przeznaczenie. Podobnie jak bliźniaczy schron w Konewce nigdy nie został wykorzystany zgodnie z jego pierwotnym przeznaczeniem. Od 1944 roku znajdowała się tu filia tomaszowskich zakładów Daimler-Benz Flugmotorenwerke.
W okolicy krążyły pogłoski o eksperymentalnym ośrodku testowania tajnych broni, rakiet z całą siecią podziemnych kondygnacji choć oficjalnie odzyskiwano tu elementy uszkodzonych samolotów i pojazdów głównie silników. W faszystowskim wykazie obiektów schron w Jeleniu nosił kryptonim Goldamsel.
Ok. 30 metrów za schronem kolejowym znajduje się obszerny plac (parking) dookoła którego stoją schrony techniczne, kotłownia, dawna siłownia elektryczna z agregatami prądotwórczymi oraz system podziemnej wentylacji tłoczącej z zewnątrz powietrze do schronów. Wokół obiektów biegną zasypane podziemne tunele. Kompleks na Jeleniu jest ogólnodostępny i bezpłatny.